رفته ام از خویش کسی منزل نیست!!

هیچ وقت این میزان از تغییر رو در خودم نمی تونستم تصور کنم. همیشه معتقد بودم هر آدمی در برابر تغییر به بازدارندگی داره، یه مقاومت، حتی کم خودمم در برابر شرایطی که گاهی واقعا حس می کردم روم تاثیر میذاره مقاوت نشون میدادم. اما نمیدونم دیگه از کجا بود که سر شدم. دیگه از یه جایی به بعد هر وقت به خودم نگاه می کنم خیلی از خود قبلی ام فاصله دارم. اکا بازم گاهی دلم براش تنگ میشه و برمیگردم. اما هی رهاش می کنم. دست خودم نیست خود الانم خیلی وسوسه انگیز تره از خود قبلی ام اما خود قبلی آرومم، دوست داشتنی تره، باوقار تره، مودب تره، موفق تره، مومن تره.